Hof der dingen - De borstel van de Eiffeltoren

Wie Parijs zegt, zegt Eiffeltoren. 
En wie Eiffeltoren zegt, zegt straks misschien Izegem. 

Die Eiffeltoren, gebouwd in 1887, is iconisch, wereldvermaard en fungeerde pas nog als schitterend decor voor de Olympische Spelen in Parijs. 

Het was Gustave Eiffel die hem ontwierp naar aanleiding van de Wereldtentoonstelling in de Lichtstad in 1889, welgeteld 100 jaar na de Franse Revolutie. 

Uit de meer dan 700 inzendingen werd zijn ontwerp unaniem door de jury gekozen, enerzijds omwille van de originaliteit van het project, anderzijds omdat Eiffel in het verleden had bewezen binnen tijd en budget te kunnen werken. 

Aanvankelijk had Gustave Eiffel – toentertijd meester in de architectuur met smeedijzer – gedacht twaalf maanden bezig te zijn met de constructie. In werkelijkheid duurde de bouw twee keer zo lang. De bouwfase, die begon op 28 januari 1887, eindigde pas eind maart 1889, maar dat was op tijd voor de officiële opening van de wereldtentoonstelling van 1889.  

Voor het ontwerp zijn vijftig ingenieurs twee jaar bezig geweest met het tekenen van 5.300 tekeningen van details van de Eiffeltoren. Van elk van de 18.038 smeedijzeren stukken van de Eiffeltoren is een schets gemaakt… 

Door de keuze voor smeedijzer als bouwmateriaal, is de toren bestand tegen meteorologische omstandigheden en metaalmoeheid, en zou hij nog enkele eeuwen mee moeten kunnen gaan. 

En net dat aspect brengt ons in Izegem, want het is mede dankzij het borstelbedrijf Colpaert dat we al al die jaren kunnen genieten van de pracht van die unieke Eiffeltoren.  

Dat Izegemse bedrijf produceerde vroeger namelijk speciale schilderkwasten die gebruikt werden om de Eiffeltoren van een laagje roestwerende verf te voorzien. 

Uniek aan deze oude kwasten is de tulpvormige inplanting van de haren: hoe meer je naar het midden van de borstel gaat, hoe langer de haren worden. Met deze vorm konden de schilders makkelijker tot in de smalle hoeken raken. De versleten borstelkoppen konden afgeschroefd en vervangen worden, zodat de steel in gebruik bleef.  

Tegenwoordig worden deze borstels ‘en tulipe’ niet meer gebruikt wegens te duur.  

Dit voorwerp behoort tot de collectie van de industriële erfgoedsite Eperon d'Or Izegem.