Hof der dingen - Herinneringstegels

Herinneringstegels

Tussen 1850 en 1930 emigreerden vermoedelijk 150.000 Belgen naar Noord-Amerika. Ze ontvluchtten België dat vanaf het midden van de negentiende eeuw geteisterd werd door hongersnood, mislukte aardappel- en graanoogsten, epidemieën, een ineengestorte vlasnijverheid en een hoge werkloosheid.  

 

Ongeveer de helft van alle uitwijkelingen waren arme boeren uit het landelijke West- en Oost-Vlaanderen.  

Amerika en Canada juichten hun komst toe, want ze smeekten toen om arbeidskrachten.[Einde van tekstterugloop] 

Heel wat West-Vlamingen komen terecht in de Canadese landbouwprovincie Ontario om er eerst in de bietenteelt en later in de tabaksteelt te werken.  

Tienduizenden andere provinciegenoten belanden in de Amerikaanse staat Michigan.  

De meesten gaan er aan de slag in de bloeiende auto-industrie van Detroit.  

De Vlaamse inwijkelingen zoeken elkaar op in eigen cafés en verenigingen die zelfs Bruegelfeesten of Belgische kermissen houden. 

 

Het zorgt er onder meer voor dat op 13 augustus 1914 de Gazette van Detroit boven de doopvont gehouden wordt, een krant die zich expliciet tot Vlaamse immigranten in de Verenigde Staten en Canada richt. Stichter-hoofdredacteur van de Gazette is Camille Cools. In 1889 was hij als vijftienjarige met zijn gezinsleden verhuisd van Moorslede naar Detroit. 

 

De krant houdt er al vlug een twintigtal correspondenten op na in Vlaanderen, Amerika en Canada.  

Cools wil de Vlaamse inwijkelingen via zijn Gazette de kans geven hun band met het moederland en met de Nederlandse taal en cultuur te behouden. 

 

En die band met het Vlaamse thuisfront blijft bestaan. Er werden en worden nog steeds familiebijeenkomsten georganiseerd waarbij afstammelingen regelmatig de grote plas oversteken. Daarbij werden zogenaamde herinneringstegeltjes uitgewisseld zoals Paul Callens er ons twee van bezorgde. 

 

"Deze twee tegeltjes gaven we aan de deelnemers van onze familiebijeenkomsten in de jaren 80 van vorige eeuw.  

De mensen die de oceaan overstaken, bewaarden die en we konden ze later bij hun collectie van speciale items vinden.  

Ze zijn blijven komen en wij zijn blijven gaan. De band tussen West-Vlamingen knip je niet zomaar door.  

Hun taaltje is misschien aan het uitsterven maar de band blijft."