Hof der dingen - Strandbloemen

Wie heeft in zijn jonge jaren niet zijn eerste commerciële stappen gezet met het verhandelen van strandbloemen? 

Strandbloemen zijn een uniek fenomeen aan de Belgische kust. De traditie zou ontstaan zijn in de jaren 1920. Bloemen uit kunststof, textiel of papier worden dan gebruikt als versiering bij een heiligenbeeld onder een stolp, in bruidsboeketjes of om in het haar te dragen. Maar ook in de populaire bloemencorso’s die op het eind van de 19de eeuw onder meer aan de Belgische kust worden georganiseerd, zijn al imitatiebloemen te zien. Het zou kunnen dat de bloemencorso’s inspireerden tot het maken van strandbloemen. 

De bloemen worden gemaakt van crêpepapier en zijn bevestigd op stokjes. Ze worden in een rij in het zand gestoken, soms op een kleine zelfgemaakte heuvel met daarachter een put waarin de kinderen gaan zitten. Zowel jongens als meisjes houden winkeltjes open. Ze kopen dikwijls zelf bloemen en proberen die dan verder te verkopen, al dan niet met winst. Het maken van de bloemen gebeurt doorgaans door de ouders of grootouders. Recenter worden er zelfs cursussen voor georganiseerd zoals hier in het Provinciaal Hof. 

Strandbloemen worden betaald met schelpen. Schelpen als betaalmiddel, schelpengeld, is universeel.  Overal ter wereld geldt deze regel: hoe zeldzamer de schelp, hoe meer deze waard is. Aan de Oostkust en Westkust wordt vooral betaald met "couteautjes". Aan de Middenkust is het op enkele plaatsen de gewoonte niet te betalen met couteautjes, maar met "handjes": kinderen betalen met een of meer dubbele handen vol schelpen. De schelpen zijn dan gemengd, maar er mogen geen mosselschelpen, oesters of zwaardschedes tussen zitten omdat deze de kinderhanden te snel vullen. 

Het is Hannelore Maelfait die ons deze mooie bloemrijke traditie onder de aandacht bracht. Het verkopen van strandbloemen wordt in Vlaanderen als immaterieel erfgoed beschouwd.